گاهی ادم  ها باید یه تصمیماتی توزندگیشون بگیرن که 

خوششون نمیاد...

اما چاره ای جز انتخابش ندارن...

گاهیم یه انتخاب اشتباه میکنی...

دنبال مقصری..

اما بعد میفهمی تقصیر خودت بوده ..هرکاری کردی خودت کردی پس چرا دنبال مقصر میگردی؟؟

هی باخودت مرورمیکنی...

هی خودتو  بخاطر کارایی که کردی سرزنش میکنی...

اینقد فکر میکنی که دیگ یادت میره که داری همین چیزاییو که برات مونده رو هم ازدست میدی...

توتنهاییات غرق میشی...

میدونی داری غرق میشی اما انجامش میدی...

این یعنی اینکه ته خط رسیدی ...به بن بست زندگیت...

اما هنوز یه امید ..

یه امید کوچیک تو دلت هست که ممکنه همه چیز تغییر کنه...

اما وسعت دلتنگیات..غمات ..تنهایات اینقدرزیاده که 

همون امیده نمیتونه میونشون خودشونشون بده... 

اما تنها کاری که میتونی بکنی صبرو انتظار....تا کی شو نمیدونی ..اما 

میمونی...

چون مجبوری ...

اینم یکی ازاون انتخاب های اجباری..!!